De oplossing voor de milieueffecten van dammen van residuen bestaat, is niet giftig en eenvoudiger dan het lijkt
Afbeelding: Huis gebouwd met mijnbouwafvalstenen. reproductie
De breuk van dammen zoals Mariana en Brumadinho veroorzaakt enorme gevolgen voor het milieu en menselijke verliezen. Mijnafval wordt over de regio verspreid, waardoor mensen omkomen, rivieren worden verontreinigd en het gebruik van water voor de voorziening niet levensvatbaar is. Naast de discussie over de veiligheid van dammen en de toegepaste constructietechnieken speelt nog een andere factor: er is al technologie om het zogenaamde "mijnafval" te recyclen.
De Federale Universiteit van Minas Gerais (UFMG) was een van degenen die technologie hebben ontwikkeld om het materiaal van de dammen van residuen te gebruiken om stenen en andere materialen voor civiele bouw te vervaardigen. Het zogenaamde giftige slib is volgens UFMG-hoogleraar engineering Evandro Moraes da Gama, coördinator van het onderzoek, rijk aan zand en cement, naast pigment, dat een interessante kleur geeft aan de "residubakstenen".
De modder die in de dammen is opgeslagen, is op zichzelf niet giftig. Afval van ijzerwinning bestaat voornamelijk uit elementen van silica, aluminium en ijzer, die worden geclassificeerd als afval van klasse II A - niet gevaarlijk en niet inert, volgens de evaluatieparameters vervat in ABNT NBR 10004/2004 - dit betekent dat ze ze zijn niet gevaarlijk, maar ze zijn oplosbaar in water (niet inert).
En het is precies de kruising van de residuen met het water die aanleiding geeft tot de zogenaamde giftige modder. In het geval van een dambreuk, komen bij de reacties van het materiaal met het rivierwater de metalen vrij in de residuen en ook de stoffen die in de rivierbedding aanwezig zijn, naast de modder die het water vertroebelt (wat de dood van vissen en waterplanten veroorzaakt, die kan niet ademen vanwege de afwezigheid van licht).
Professor Gama wijst er in een interview met Rádio Brasil op dat dit afval een zeer rijk bijproduct is voor de minerale economie en dat het mogelijk zou zijn om er economische circulariteit mee te genereren, door te integreren wat voor de mijnbouw wordt afgewezen in de productieve leerstoel van de cementindustrie. Met andere woorden, de beste term die voor mijnbouwspoeling kan worden gebruikt, is afval, aangezien het materiaal kan worden gerecycled en kan dienen als grondstof voor de vervaardiging van bijvoorbeeld bakstenen, tegels, blokken, panelen en vloeren. Begrijp het verschil tussen afval en afval.
Mijnafval is niet giftig en bevat geen schadelijke elementen voor de volksgezondheid of het milieu, en kan worden gebruikt voor de productie van cement, baksteen, mortel en andere materialen voor de civiele bouw, aldus een artikel gecoördineerd door de onderzoeker Civiele Techniek op Federale Universiteit van Ouro Preto (UFOP) Júlia Castro Mendes.
Mijnbouwslib kan worden verwerkt en onder meer een hoogwaardig bindmiddel worden. Afbeelding: Critina Horta / EM / DA Press
Gama wijst erop dat de universiteit een patent heeft op technologie voor de productie van cement en bakstenen, die sinds 2015 een huis laat bouwen met afvalbakstenen. De professor is een van de verantwoordelijken voor het Laboratorium voor Geotechnologieën en Geomaterialen van het UFMG Duurzaam Productiecentrum , in Pedro Leopoldo (MG), die een proeffabriek heeft voor flash-calcinering (gecontroleerd branden), geautomatiseerd en met een productiecapaciteit van 200 kg / uur.
Flash-calcinering (CF) is een state-of-the-art technologie die het mogelijk maakt microdeeltjes te calcineren, wat onmogelijk is in conventionele ovens. Dit maakt het mogelijk om sommige mineralogische verbindingen uit grondstoffen zoals steriel gesteente en behandelingsafval om te zetten in zeer sterke bindmiddelen die bijvoorbeeld ecocement genereren.
Ecocement wordt gedaan door het ertsafval om te zetten in een poeder, de gecalcineerde modder. Hiervoor wordt het materiaal in deze oven geplaatst waardoor het water in de klei volledig verdampt. Dit poeder heeft een speciale eigenschap, die ingenieurs een groot specifiek oppervlak noemen, en die ervoor zorgt dat het poeder andere materialen grijpt die ermee in contact komen. Het werkt op dezelfde manier als het in de volksmond bekende cement.
Afval en afval, zoals phylliet en zand, worden omgevormd tot de UFMG-modelfabriek. Afbeelding: Critina Horta / EM / DA Press
Bovendien worden steriele gesteenten die ook in het mijnbouwproces worden weggegooid, wanneer ze worden gemalen en gecalcineerd, toegevoegd aan kalk of cement, ook krachtige bindmiddelen. Het is vanaf de kruising van deze materialen dat het mogelijk is om de residubaksteenblokken te produceren.
Onderzoekers van universiteiten zoals de Federal de Lavras (UFLA) en de Federal University of Ouro Preto (UFOP), evenals industrieën zoals Alcoa (die de productie van bakstenen met bauxietmijnafval bestudeerde), voerden ook soortgelijke onderzoeken uit. In haar masterproef aan de Federale Universiteit van Ouro Preto, verdedigd eind 2013 en met uitgebreide nationale en internationale bibliografie, onderzocht Wanna Carvalho Fontes de veiligheid en haalbaarheid van het gebruik van ijzerertsafval voor de productie van mortels. van coaten en leggen.
De laboratoriumanalyse van het onderzoek maakte het mogelijk om vast te stellen dat de residu-monsters in wezen bestaan uit siliciumoxiden, aluminiumoxide en ijzeroxide. Ze wijst erop dat "de residuen van ijzererts over het algemeen een grote heterogeniteit vertonen in hun kenmerken als gevolg van de verschillen in het verwerkingsproces van het erts, het type ruw erts of zelfs de variabiliteit van de mijnfronten en hun positie in de dam. ", naast andere factoren. Volgens de milieuanalyses van deze residuen, uitgevoerd volgens de bovengenoemde ABNT-norm, werden de monsters echter geclassificeerd als afval van klasse II A - niet-gevaarlijk en niet inert.
Ze concludeert dat, net zoals het afval dat als grondstof wordt gebruikt, niet gevaarlijk is, 'verwacht wordt dat de toevoeging van klasse II A-afval aan andere materialen, zoals cement, kalk en zand, de milieuclassificatie van de voorgestelde mortels niet verandert. ". Hetzelfde geldt voor de fabricage van bakstenen en andere materialen.
UFMG heeft zelf ook andere onderzoekslijnen, met succesvolle resultaten ook bij het maken van afvalsteen gemaakt door persen, zonder het bakproces te hoeven doorlopen. Het verkregen materiaal is veilig voor gebruik in de civiele bouw, levert geen risico op besmetting op voor mens of milieu. De resultaten van het onderzoek staan in een artikel dat in 2014 is gepubliceerd.
De professor van UFMG zegt dat dit al een geconsolideerde technologie is, die op grote schaal wordt gebruikt in landen als Frankrijk en China, die zelfs worden blootgesteld aan porseleinen tegels uit Brazilië die zijn gemaakt van mijnafval. "Wat in de dam wordt opgeslagen, is een product wanneer het wordt behandeld. Als de mijnbouwbedrijven een overeenkomst zouden aangaan met cement- en zandverbruikers, de cement- en cementindustrieën, dan zouden we een uitkomst hebben voor dit afval en zouden we ze niet hoeven op te slaan. hoe het gebeurt ”, legt hij uit.
"De industrieën moeten met elkaar praten en profiteren van de technologie die beschikbaar is om het afval om te zetten in een economie en niet in een tragedie", benadrukt de geleerde. Het gebruik van residubaksteen zou gebouwen gemiddeld 30% goedkoper maken. De implementatie van een circulaire economie tussen de mijnbouw- en de bouwsector zou ook de noodzaak overbodig maken om dammen te bouwen of andere oplossingen te zoeken voor een bijproduct dat momenteel als afval wordt behandeld, waarbij ook het breken van dammen en de vervuiling als gevolg van het mengen van mijnafval wordt voorkomen. met rivierwater.
