Regeneratieve landbouw is een methode die voorstelt om ecosystemen te herstellen
Afbeelding: Jan Kopřiva in Unsplash
De term "regeneratieve landbouw" werd bedacht door de Amerikaan Robert Rodale, die theorieën van ecologische hiërarchie gebruikte om de processen van regeneratie in landbouwsystemen in de loop van de tijd te bestuderen. Het is een concept gekoppeld aan de mogelijkheid om te produceren door de bodem te recupereren. Het voorstel is gericht op de regeneratie en instandhouding van het gehele voedselproductiesysteem, inclusief plattelandsgemeenschappen en consumenten. Bij deze vernieuwing van de landbouw moet naast economische aspecten ook rekening worden gehouden met ecologische, ethische en sociale gelijkheidskwesties.
Conventionele landbouwpraktijken - teelt van gewassen en vee, evenals ontbossing - zijn volgens de Environmental Protection Agency (EPA) verantwoordelijk voor naar schatting een kwart van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen. De effecten van industriële landbouw zijn goed zichtbaar, van de dode zone in de Golf van Mexico tot bosbranden in de Amazone.
Hoewel biologische landbouw een positieve impact heeft gehad op de planeet, kan er meer worden gedaan om de wereldwijde koolstofvoetafdruk te verkleinen door regeneratieve landbouw toe te passen.
De geschiedenis van de regeneratieve landbouwbeweging
Biologische landbouw vormde de basis voor de Amerikaanse regeneratieve landbouwbeweging. Biologische landbouw, een term die in de jaren veertig opkwam, wordt algemeen toegekend aan JI Rodale van het Rodale Institute. Biologische landbouwpraktijken worden ook gebruikt in regeneratieve landbouw, waaronder een verminderd gebruik van pesticiden, herbiciden en meststoffen.
Toen de biologische beweging in de jaren zeventig groeide, begonnen boeren een gecultiveerd gebied te wijden aan biologische gewassen. Toen ze economische voordelen zagen van een verminderd gebruik van chemicaliën en tegelijkertijd vergelijkbare opbrengsten als conventionele landbouw handhaafden, implementeerden ze enkele aanvullende praktijken.
In de jaren tachtig werden maïs- en sojaproducenten in het middenwesten van de Verenigde Staten geconfronteerd met een landbouwcrisis als gevolg van afnemende bodemprestaties. Om het onder ogen te zien, verminderden deze boeren het ploegen van de grond en gebruikten ze bodembedekkers om het land te rehabiliteren. Tegelijkertijd begonnen conventionele producenten biologische producten te produceren, waardoor het aantal producten toenam.
In deze context besloot Robert, zoon van JI Rodale, een stap voorwaarts te zetten in de biologische landbouw, door de term "regeneratieve biologische" te bedenken. Deze holistische benadering van landbouw is gebaseerd op de principes van biologische landbouw in combinatie met bodemgezondheid en landbeheerpraktijken die de natuur nabootsen. De belangrijkste praktijken van regeneratieve landbouw zijn:
- Vruchtwisseling of opeenvolgende teelt van meer dan één plant op hetzelfde land;
- Bedek de teelt of aanplant het hele jaar door, zodat het land niet braak ligt tijdens het laagseizoen, wat bodemerosie helpt voorkomen;
- Conservatieve teelt, of minder ploegen van velden;
- Weidegang van vee, wat van nature de plantengroei stimuleert;
- Minder gebruik van kunstmest en pesticiden;
- Geen (of beperkt) gebruik van genetisch gemodificeerde organismen om de biodiversiteit te bevorderen;
- Dierenwelzijn en eerlijke werkmethoden voor producenten.
Voordelen van regeneratieve landbouw voor het milieu
Bodemzorg is een belangrijk aspect van regeneratieve landbouw. Dankzij zijn praktijken is het mogelijk om verarmde bodems te herstellen en het goede gebruik ervan te garanderen. In deze context waardeert regeneratieve landbouw de micro-organismen die in de bodem aanwezig zijn, aangezien ze fundamenteel zijn voor het onderhoud van het land. Daarom is een van de mechanismen van dit type landbouw de ontwikkeling en het gebruik van biomeststoffen bereid met natuurlijke materialen, die vervolgens ter beschikking worden gesteld van de boer. Deze biofertilizers verrijken de bodem en komen de cultuur ten goede met micro-organismen.
- Wat is de theorie van trofobiose
Micro-organismen zijn verantwoordelijk voor het bevorderen van een symbiosecyclus en het beschikbaar maken van voedingsstoffen die al in de bodem aanwezig zijn voor planten. Daarnaast worden in het kader van regeneratieve landbouw biofertilizers op duurzame wijze geproduceerd.
In het geval van regeneratie van een verarmde grond, zijn de procedures erop gericht om water, voedsel en lucht te verschaffen, waardoor deze geschikt is voor beplanting. In geërodeerde landbouwbodems is het op zijn beurt nodig om het gehalte aan voedingsstoffen te vervangen, wat het regeneratieproces zal ondersteunen.
Volgens onderzoekers kan regeneratieve landbouw de klimaatverandering helpen keren. Sommige praktijken, zoals het ploegen van de grond om te planten, resulteren in de uitstoot van koolstof die is opgeslagen door oude wortels in het land. In de atmosfeer combineert dit element met zuurstof om kooldioxide te vormen, een van de belangrijkste broeikasgassen. Het vrijkomen van deze koolstof schaadt ook de gezondheid van de bodem, omdat het de groei van nieuwe planten belemmert.
Door te allen tijde een levende wortel in de grond te houden, zoals wordt geboden door regeneratieve landbouw, worden de voedingsstoffen doorgevoerd zonder de opgeslagen koolstof te verwijderen. Ondertussen vergroot het gebruik van organische verbindingen de verscheidenheid aan micro-organismen die in de aarde aanwezig zijn, die de planten voeden en ongedierte helpen bestrijden. Kruisplanting, dat wil zeggen meer dan één soort in dezelfde ruimte, is ook een belangrijke techniek in regeneratieve landbouw.
Deze landbouwpraktijken kunnen helpen het natuurlijke evenwicht van gezonde bodems te herstellen. Volgens een rapport van het Rodale Institute kan het overschakelen op regeneratieve landbouw helpen om 100% van de kooldioxide die in de atmosfeer wordt uitgestoten te absorberen.
