Allostasis is de naam die wordt gegeven aan de mechanismen die de fysiologische stabiliteit van een levend organisme garanderen
Afbeelding: jesse orrico in Unsplash
Het concept van "allostasis" werd bedacht door Peter Sterling, een arts en fysioloog, en door Joseph Eyer, een neuroloog, in 1988. Allostasis kenmerkt de mechanismen en instrumenten die de vestiging en instandhouding van homeostase garanderen. De hoeveelheid metabole energie die nodig is voor een bepaald fysiologisch mechanisme om het fysiologische evenwicht te behouden, wordt een allostatische lading genoemd. De decompensatie van homeostase als gevolg van de allostatische overbelasting in een verdedigingsmiddel van het organisme kan de gezondheid schaden.
Homeostase wordt gegarandeerd door bepaalde fysiologische processen, die op gecoördineerde wijze in organismen plaatsvinden. De mechanismen die de lichaamstemperatuur, de pH, het volume lichaamsvloeistoffen, de bloeddruk, de hartslag en de concentratie van elementen in het bloed regelen, zijn de belangrijkste allostatische instrumenten die worden gebruikt om het fysiologische evenwicht te regelen. Over het algemeen werken deze mechanismen door middel van negatieve feedback, die werkt om een bepaalde stimulus te verminderen, waardoor het juiste evenwicht voor het lichaam wordt gegarandeerd.
Allostatische belasting
De hoeveelheid metabole energie die nodig is voor een bepaald fysiologisch mechanisme om de homeostase in stand te houden, wordt een allostatische lading genoemd. De decompensatie van homeostase als gevolg van de allostatische overbelasting in een verdedigingsmiddel van het organisme kan verschillende gezondheidsschade veroorzaken. Met andere woorden, wanneer het lichaam meer energie besteedt dan zou moeten om de prikkel om te keren die zijn evenwicht heeft verbroken, treedt een allostatische overbelasting op, waardoor het risico op ziekte toeneemt.
Een fysiologische reactie treedt altijd op als reactie op een stimulus die een afbraak van homeostase veroorzaakt. Dus een actie op het individu, of deze nu van psychologische of fysieke oorsprong is, zal als reactie de afwijking van homeostase hebben en een daaruit voortvloeiende allostatische reactie om het evenwicht te herstellen. Stress is een voorbeeld van een veel voorkomende stimulans in het dagelijks leven van mensen en komt overeen met een echte of denkbeeldige gebeurtenis die de homeostase bedreigt en een allostatische reactie van het lichaam vereist.
Verwachtingen van reactie op een stimulus kunnen positief, negatief of neutraal zijn. Als de antwoorden positief zijn en een einde maken aan een cyclus van agressie en terugkeren naar de homeostase, komt de gezondheid van het individu niet in gevaar. Het tegenovergestelde, wanneer de allostatische belasting gedurende lange perioden wordt gehandhaafd of de adaptieve reactie die de cyclus van agressie zou beëindigen niet optreedt, hebben we de allostatische overbelasting en de daaruit voortvloeiende schade aan de gezondheid.
Deze schade kan zich op verschillende manieren manifesteren, tegen de achtergrond van weefselverlies (degeneratie), overgevoeligheid, functionele overbelasting (hypertensie) of psychische stoornissen (angst, depressie). Dagelijkse stress kan verband houden met het optreden of verergeren van symptomen die door deze schade worden veroorzaakt.
Gevolgtrekking
Het in balans houden van de interne omgeving is essentieel voor het goed functioneren van de systemen waaruit het lichaam van elk levend wezen bestaat. Enzymen zijn bijvoorbeeld stoffen die als biologische katalysatoren werken en de snelheid van verschillende reacties versnellen. Om hun functie te vervullen, hebben ze een geschikte omgeving nodig, met temperatuur en pH binnen een normaal bereik. Daarom is een uitgebalanceerd lichaam een gezond lichaam.
