Onthoud dat medicijnverpakkingen ook een milieuprobleem kunnen worden en op de juiste manier moeten worden weggegooid
Afbeelding van Pexels via Pixabay
Tegenwoordig is er een groeiende bezorgdheid over de juiste verwijdering van farmaceutische producten na de deadline, maar weinigen denken na over de verwijdering van medicijnverpakkingen. Zie het artikel "Wat zijn de risico's van het onjuist weggooien van medicijnen? Hoe kunt u dit vermijden?". Wat gebeurt er met hen nadat de consument ze samen met de medicijnen bij een verzamelpunt heeft afgeleverd? Om deze vraag te beantwoorden, is het noodzakelijk om het concept van verpakking en de soorten die bestaan in het geval van medicijnen te begrijpen.
Een verpakking is elk materiaal of elke container die tijdelijk een product bevat om de eigenschappen ervan te behouden tijdens transport, opslag en consumptie. De verpakking van medicijnen moet voldoen aan een reeks bepalingen die zijn voorgesteld door de National Health Surveillance Agency (Anvisa) en moet de functies vervullen van bescherming, identificatie, communicatie, bruikbaarheid en verpakking.
De pakketten zijn onder te verdelen in:
Primaire verpakking:
Ze hebben direct contact met het product en vormen de grootste beschermingsbarrière, zoals blisters (figuur hierboven) en glazen flessen.
Secundaire verpakking:
Ze beschermen de primaire verpakking, zoals cartridges (dozen die de primaire verpakking omwikkelen).
Tertiaire verpakking:
Ze bevatten primaire en secundaire verpakkingen voor een beter transport - kartonnen dozen zijn het meest voorkomende voorbeeld.
De verpakkingsmaterialen zijn gekozen om de levensduur van het medicijn zoveel mogelijk te verlengen. Plastic vertegenwoordigt 30% van de verpakking van farmaceutische producten en vervangt een groot deel van het glas. Het is het meest gebruikte materiaal om het interne product te beschermen, omdat het lichter bestendig is, veelzijdiger is qua ontwerp en populairder is bij consumenten.
Om aan de conserveringsfuncties te voldoen, worden veel pakketten gelamineerd, omdat er meer bescherming is tegen de externe omgeving. Blistertypes, die heel gebruikelijk zijn, zijn meestal gemaakt van PVC, PVDC en aluminium - we zullen het belang van deze informatie later uitleggen.
Verwijdering van verontreinigde verpakking
Sommige medicijnen vallen onder Groep B van Residuen van de Gezondheidszorg (RSS) - chemische residuen die een risico vormen voor de gezondheid of het milieu. In São Paulo staat in Verordening 21/2008 welke actieve ingrediënten als gevaarlijk moeten worden beschouwd, waardoor scheiding voor correcte verwijdering wordt vergemakkelijkt. Volgens de RSS-beheershandleiding van Anvisa kunnen primaire verpakkingen, die in direct contact staan met gevaarlijke medicijnen, besmet raken en moeten ze dezelfde behandeling krijgen als de chemische stoffen die ze verontreinigen.
De behandeling voor de chemische stoffen (in dit geval medicijnen) die we bij inzamelpunten weggooien, is verbranding. Het is een oxidatieproces dat plaatsvindt bij hoge temperatuur en vernietigt of verkleint het volume van het afval, waardoor het wordt omgezet in een inert materiaal, dat wil zeggen dat het geen interactie heeft met het milieu, waardoor de grootste risico's voor de gezondheid en de natuur worden geëlimineerd.
Omdat besmette verpakkingen dezelfde behandeling moeten krijgen als chemische stoffen, worden ze ook verbrand. Maar wat is daar het probleem mee? Zoals eerder vermeld, zijn de meeste medicijnverpakkingen gemaakt van plastic en sommige soorten plastic geven bij verbranding giftige stoffen af. Wanneer we bijvoorbeeld PVC- en PVDC-verpakkingen verbranden die chloor bevatten, komen dioxines vrij, die kankerverwekkend zijn. Zie meer in het artikel "PVDC: ken de voor- en nadelen van dit plastic dat in verschillende verpakkingen wordt gebruikt.
Verwijdering van niet-gecontamineerde verpakkingen
Secundaire, tertiaire en bijsluiters, omdat ze niet in direct contact staan met de medicatie, en sommige primaire, omdat ze geen interactie hebben met de verpakking, zijn niet besmet en de verwijdering vindt normaal gesproken plaats in het gewone huisvuil voor recycling. Omdat de verpakking voornamelijk uit papier en plastic bestaat, is recyclen eenvoudig - het grote probleem zit in gelamineerde verpakkingen, die niet gemakkelijk kunnen worden gerecycled en waarvoor andere processen dan normaal nodig zijn.
Heeft u geprobeerd het gelamineerde deel van de blisterverpakking te verwijderen? Merk op dat aluminium erg moeilijk volledig te verwijderen is, omdat het wordt ingedrukt om te voorkomen dat er lucht binnendringt. Het recyclen van de blister is dus complex en vereist gespecialiseerde bedrijven, het recyclingproces is chemisch om de scheiding tussen aluminium en plastic te bereiken. Om deze redenen zijn dit soort verpakkingen vaak bestemd voor stortplaatsen en worden ze niet gerecycled.Zoeken ondersteund door: Roche
Er zijn nieuwe technologieën in ontwikkeling om de verpakkingsmaterialen te vervangen, met als doel een gemakkelijkere recycling of het verwijderen van chloor uit de samenstelling, zodat ze zonder problemen kunnen worden verbrand. Er zijn ook projecten om niet-recyclebare kunststoffen om te zetten in energie. Het kan even duren voordat dergelijke technologieën op grote schaal en op een haalbare manier worden geïntroduceerd, dus wat we nu kunnen doen, is bewust consumeren.
Het is belangrijk om te weten dat de verpakking niet hergebruikt mag worden voor de opslag van andere stoffen. Soms laten medicijnen restverontreiniging achter op de verpakking. Verbrand uw medicijnen en verpakkingen nooit alleen, zoals eerder vermeld, het zijn chemische residuen en de vrijkomende gassen kunnen vergiftiging en effecten op het milieu veroorzaken.
Bekijk de video waarin wordt uitgelegd hoe u uw medicijndoosje of -kast schoonmaakt en organiseert:
