Wat is syntropische landbouw?

Syntropische landbouw is een voorstel om ecosystemen te lezen die verschillen van het conventionele model

Syntropische landbouw

Afbeelding van Ines Álvarez Fdez op Unsplash

Syntropische landbouw is de term die wordt toegekend aan een agroforestry-teeltsysteem op basis van het concept van syntropie. Het wordt gekenmerkt door de organisatie, integratie, balans en behoud van energie in de omgeving. Dit agrarische aspect zoekt inspiratie in de natuurlijke dynamiek van ecosystemen die niet onderhevig zijn geweest aan menselijke tussenkomst voor duurzaam beheer.

Ontwikkeling van syntropische landbouw

Syntropische landbouw werd geïdealiseerd en verspreid door boer en onderzoeker Ernst Götsch in 1948. Terwijl hij bezig was met onderzoek naar genetische verbetering, begon Ernst zich af te vragen of het niet langer verstandig was om de levensomstandigheden van planten te verbeteren, in plaats van ze genetisch te veranderen in die de schaarste aan voedingsstoffen en niet-ideale klimatologische omstandigheden zouden overleven. Zo begon hij zijn werk opnieuw te richten op de ontwikkeling van duurzame landbouw.

Ernst Götsch arriveerde in 1982 in Brazilië en verwierf twee jaar later de boerderij "Fugidos da Terra Seca" in Bahia. Het landgoed staat bekend als de boerderij "Olhos D'água", vanwege het aantal bronnen dat werd hersteld door het ontwikkelde syntropische werk.

In dit systeem worden de planten in consortium gekweekt en in parallelle lijnen gerangschikt, waarbij soorten van verschillende groottes en kenmerken worden afgewisseld, waarbij wordt gestreefd naar maximaal gebruik van het land en rekening houdend met het behoud en de herintroductie van inheemse soorten. De tijdcyclus van consortia is ook een fundamentele factor voor het goed functioneren van dit model, evenals een begrip van het mechanisme van ecologische successie in een niet-gemodificeerd bos.

Het algemene idee van syntropische landbouw is om het proces van natuurlijke successie te versnellen met behulp van twee technieken: selectief wieden, inheemse pionierplanten verwijderen wanneer ze volwassen zijn, en bomen en struiken snoeien, en ze vervolgens als mest over de grond verdelen, waardoor een grotere beschikbaarheid van voedingsstoffen wordt verkregen. naar hem.

Chemische of biologische producten die niet afkomstig zijn uit de cultuurgrond worden ook niet gebruikt in syntropische landbouw. De insecten en levende organismen die de teeltgebieden bevolken, worden gezien als tekenen van tekortkomingen in het systeem en helpen de producent de behoeften of tekortkomingen van die teelt te begrijpen.

Bij een conventioneel gewas, terwijl de plant- en oogstcyclus plaatsvindt, wordt de bodem afgebroken en verliest hij zijn voedingsstoffen. In het geval van syntropische landbouw gebeurt het tegenovergestelde, aangezien de plantcycli optreden, is er een verrijking van de grond door de beschikbaarheid van organisch materiaal dat uit de gewassen achterblijft.

Praktische principes van syntropische landbouw

Hoge biodiversiteit

De grote diversiteit aan plantensoorten is een kenmerk van syntropische landbouw. De keuze van de soorten waaruit het systeem bestaat, volgt de dynamiek en logica van natuurlijke successie. Consortia moeten behoorlijk gediversifieerd zijn, met soorten uit alle opeenvolgende stadia, op weg naar de climax van de natuurlijke vegetatie van de plaats. De goede werking van het agro-ecosysteem hangt nauw samen met de volledige samenstelling van de consortia, waardoor het mogelijk is om te profiteren van de verticale en horizontale ruimtes en de gunstige interacties tussen soorten.

De soorten zijn geselecteerd om verschillende functies in het systeem te vervullen, niet alleen voor economisch rendement, zoals bij conventionele gewassen. Sommige soorten worden geïntroduceerd om diensten te verlenen aan het agro-ecosysteem, zoals de productie van biomassa voor bodembedekking of bemesting.

Studies tonen aan dat de diversificatie van productieve systemen gunstig is voor de natuurlijke biologische bestrijding van plagen, waardoor de populaties van herbivore insecten afnemen en het voor deze insecten moeilijk wordt om waardplanten te lokaliseren.

Stratificatie

In syntropische landbouw werken soorten, in plaats van te concurreren, met elkaar samen, als ze op het juiste moment en in de juiste ruimte worden geplant. Het moment verwijst naar het principe van opvolging. Ruimte daarentegen is gerelateerd aan de vraag naar licht van elke soort in de volwassen fase, waardoor het een bepaalde positie in natuurlijke bossen inneemt.

Stratificatie, begrepen als het in beslag nemen van verticale ruimte in agroforestry, is de strategie om de concurrentie om licht tussen planten te elimineren. De verticale positie die elke soort inneemt in een agroforestry consortium wordt bepaald op basis van zijn fysiologische en morfologische kenmerken, zoals vereist door licht, hoogte en levenscyclus.

Op deze manier worden de soorten ingedeeld in lagen die laag, gemiddeld, hoog en opkomend worden genoemd, waarbij de laatste de top van agroforestry is. Agroforestry is gepland om in elke fase van zijn leven planten te hebben die de verschillende lagen bezetten.

Stratificatie maakt een grotere bezetting van het gebied mogelijk, waardoor het gebruik van zonlicht door planten wordt gemaximaliseerd en de fotosynthese en biomassaproductie per gebied worden verhoogd. Naast het elimineren van de concurrentie om licht, bevordert stratificatie de samenwerking tussen soorten. De meest veeleisende soorten voor licht moeten de bovenste posities van agroforestry innemen, terwijl diegenen die meer schaduwrijke omgevingen tolereren of prefereren, profiteren van de dekking die wordt geboden door planten in de bovenste lagen.

Opvolging

De door Ernst Götsch voorgestelde opvolging wordt samengevat in de oprichting van opeenvolgende consortia, die nodig zijn om de ruimtelijke en temporele dynamiek van de soort onder natuurlijke omstandigheden te begrijpen. In elk consortium wordt aanbevolen om planten te introduceren die tot verschillende strata behoren en verschillende levenscycli en hoogtes hebben. Er kunnen verschillende soortencombinaties worden gebruikt, afhankelijk van de vraag vanuit de markt, de beschikbaarheid van zaailingen, zaden en arbeid en de lokale opvang- en klimaatomstandigheden.

Bodembedekker

Een ander principe van syntropische landbouw is het bedekken van de grond met het snoeien van soorten die voor dit doel zijn geplant. Tot de mogelijke voordelen van het toevoegen van organisch afval aan de bodem behoren verbeterde vruchtbaarheid, verminderde thermische trillingen en waterverdamping, verhoogde microbiële activiteit en de eliminatie van invasieve planten.

Voordelen van syntropische landbouw

Al deze praktische principes van syntropische landbouw hebben de neiging om positieve veranderingen in het ecosysteem teweeg te brengen, zoals een grotere biodiversiteit, een verbeterde bodemstructuur, een grotere retentie van voedingsstoffen in de bodem, veranderingen in het microklimaat en het bevorderen van de waterkringloop.

Het model bleek ook economisch levensvatbaar te zijn, aangezien de productie weinig investeringen vergt. Dit komt doordat het gebied een minimum aan irrigatie nodig heeft en er geen chemicaliën gebruikt worden bij het onderhoud. Het consortium van verschillende soorten, met wisselende oogsttijden, komt ook de boer ten goede, die constant een bron van inkomsten krijgt.