Onderzoekers ontwikkelen technologie om de schade als gevolg van de olieramp tegen te gaan
"Oiled Bird - Black Sea Oil Spill 11/12/0" (CC BY 2.0) door marinephotobank
Nanodeeltjes die olie absorberen zoals sponzen zijn ontworpen door wetenschappers van de Universiteit van Texas A&M, in de Verenigde Staten (VS). De nano-sponzen worden gebruikt om de gemorste olie te verwijderen die in zee is gezonken. Het onderzoek is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift ACS Nano.
Om het oppervlak van oceanen schoon te maken wanneer olie-ongelukken plaatsvinden, zijn er al bepaalde traditionele verwijderingsmethoden, maar deze werken niet om de bodem van vervuilde oceanen te zuiveren.
Om de vervuiling die zich in de diepte had vastgehouden te verwijderen, werden verspreidende chemicaliën gebruikt. Maar deze verbindingen verwijderden geen onzuiverheden uit de oceaan, ze maakten alleen de olie die in de hydrosfeer werd gemorst, minder schadelijk voor het milieu.
Over kleine sponzen
De nanodeeltjes die worden gebruikt om de oceaan te reinigen, zijn 100 keer dunner dan een mensenhaar en vangen tien keer hun eigen gewicht aan olievervuiling in de zee op. Na voltooiing van de dienst kunnen de dummy-sponzen uit het water worden gehaald, met behulp van een magneet om het aanwezige ijzer in het oxide aan te trekken, en de olie laten verwijderen door te wassen met ethanol. Na deze processen kunnen de nanodeeltjes worden hergebruikt voor andere activiteiten.
De architectuur van de nano-reinigers is gebaseerd op ijzeroxide nanodeeltjes gecoat met een polymeer dat piepschuim gebruikt en het absorberende middel dat wordt gebruikt in babyluiers. Wanneer het wordt gebruikt om de oceaan op te ruimen, wordt wat water opgenomen, maar het belangrijkste is de grote hoeveelheid olie die wordt opgenomen. Als het vol is, verandert het nanodeeltje van kleur, van lichtbruin naar zwart, en drijft het naar de oppervlakte.
Test- en complementatiemethode
De hoeveelheid nano-sponzen die nodig zijn om het volledige volume op te ruimen dat door een olievlek is gemorst, zou astronomisch zijn. Daarom zou eerst het gebruik van traditionele oliereinigingstechnieken op zee worden gebruikt. Dan zouden de nanodeeltjes het overschot op de zeebodem afhandelen. Het is een technologie die een extra mogelijkheid creëert om hydrosfeervervuiling tegen te gaan. Daarnaast evalueren de onderzoekers nog steeds hoe de technologie zich gedraagt nadat ze in de oceaan is gelanceerd. Ze meten bijvoorbeeld de invloed van golven op de opname van olie.
Een zorg die bestaat is dat deze nanodeeltjes niet biologisch afbreekbaar zijn, dus het is noodzakelijk om de hoeveelheid materiaal te controleren die in zee kan worden gegooid. De onderzoekers werken aan de ontwikkeling van een polymeer op suikerbasis dat kan worden opgenomen door de omgeving.
