Agro-ecologie is een vorm van duurzame landbouw die wetenschappelijke en traditionele kennis samenbrengt
Agro-ecologie is een vorm van duurzame landbouw die agronomische concepten hervat voorafgaand aan de zogenaamde Groene Revolutie. Landbouwpraktijken die sociale, politieke, culturele, energie-, milieu- en ethische kwesties omvatten, worden agro-ecologie genoemd.
Wat is agro-ecologie
Agro-ecologie is een concept dat werd ontwikkeld door onderzoeker Howard in 1934. In 1950 werd de term 'agro-ecologie' echter toegeëigend door onderzoeker Lysenko en begon het gebruikt te worden in agronomiecursussen tot 1964, toen, toen, met de MEC- Usaid, is afgeschaft van lesgeven.
In deze periode van de jaren zestig tot de jaren tachtig, met de vraag naar duurzame landbouwpraktijken, werd de term agro-ecologie gebruikt om landbouw te vertegenwoordigen die sociale, culturele, ethische en ecologische dimensies omvat, zoals agronomie deed vóór het MEC- Usaid, volgens professor en agronoom Carlos Pinheiro Machado, in zijn boek "Dialética da Agroecologia".
Agro-ecologie is een vorm van kennis die tot doel heeft de schade aan de biodiversiteit en aan de samenleving als geheel te boven te komen door de praktijk van monocultuur, het gebruik van transgene stoffen, industriële meststoffen en pesticiden.
- Wat zijn transgene voedingsmiddelen?
- Wat zijn meststoffen?
- Wat zijn pesticiden?
Het management dat past bij het concept van agro-ecologie veronderstelt de praktijk van biologische landbouw en het gebruik van schone technologieën, die minder negatieve externe milieueffecten genereren.
- Wat is biologische landbouw?
- Wat zijn positieve en negatieve externe effecten?
Het concept van agro-ecologie kan worden opgevat als de dringende remedie tegen de verslechtering van de ecologische, sociale en politieke omstandigheden als gevolg van de huidige vorm van economische ontwikkeling. Het agro-ecologievoorstel is een herziening van conventionele methoden van grootschalig landbeheer.
Volgens onderzoek geciteerd in het boek "Dialética da Agroecologia", heeft de agro-ecologische productie een productiecapaciteit die ongeveer 6% tot 10% groter is dan de productie van de agribusiness, omdat ze schoner en goedkoper is.
Maar ook al is het productiever, agro-ecologie verwijst naar de studie van landbouw vanuit een ecologisch perspectief, niet alleen gericht op het maximaliseren van de productie, maar ook op het optimaliseren van het totale agro-ecosysteem - inclusief de sociaal-culturele, economische, technische en ecologische componenten.
Voegt traditionele wetenschap en kennis toe
Bewerkte en verkleinde afbeelding van Julian Hanslmaier in Unspalsh
De term "agro-ecologie" kan worden opgevat als een wetenschappelijke discipline, een landbouwpraktijk of als een sociale en politieke beweging. In die zin staat agro-ecologie niet op zichzelf, maar het is een ecologie van kennis die is samengesteld uit zowel wetenschappelijke als populaire en traditionele kennis die is ontleend aan ervaringen van familiale boeren in inheemse en boerengemeenschappen.
Agro-ecologie is dus gebaseerd op de systematisering en consolidatie van kennis en praktijken (traditioneel of wetenschappelijk empirisch), gericht op ecologisch duurzame, economisch efficiënte en sociaal rechtvaardige landbouw.
Doe een beroep op de biodiversiteit
Het agro-ecologievoorstel verzet zich tegen productie die is gericht op monocultuur, afhankelijkheid van chemische inputs en hoge mechanisatie van de landbouw, naast de concentratie van eigendom van productieve grond, de uitbuiting van plattelandsarbeiders en de niet-lokale consumptie van productie.
- Wie zijn de locávoros?
De homogenisering van landbouwlandschappen die ontstaan door de praktijk van monocultuur, heeft de biodiversiteit in gevaar gebracht, waardoor niet alleen een crisis is ontstaan in de biologische diversiteit, maar ook, en als gevolg daarvan, in de ontwikkeling van de samenleving zelf.
- Wat is biodiversiteit?
Uitdagingen van agro-ecologie
Beheerstechnieken voor monoculturen worden al op grote schaal toegepast. In die zin is er behoefte aan een agro-ecologische overgang in bodems die zijn aangetast door de praktijk van conventionele landbouw.
Om agro-ecologie echter tot een conventionele bodembeheerpraktijk te laten uitgroeien, moet het publiek bewust zijn; organisatie; markten; infrastructuur; veranderingen in het onderwijs; onderzoek en uitbreiding op het platteland; toewijzing van middelen en politiek initiatief.
