Humus is de stabiele organische stof die aanwezig is in verschillende bodemsoorten, essentieel voor het leven op aarde
Afbeelding van LUM3N in Unsplash
Humus, humus, of verkeerd gespeld, "humus", is een term die teruggaat tot de oude Romeinse tijd, toen het werd gebruikt om de bodem als geheel aan te duiden. Tegenwoordig duidt de term "humus" al het gestabiliseerde organische materiaal aan (dat geen significante chemische of fysische veranderingen ondergaat) dat aanwezig is in de meest uiteenlopende bodemsoorten (kleiachtig, zandig, onder andere). Ollech, een wetenschapper die het onderwerp bestudeerde, definieerde humus in 1890 als 'alle stoffen die worden gevormd bij de afbraak en fermentatie van organisch materiaal van plantaardige en dierlijke oorsprong, of door de inwerking van bepaalde chemische agentia op dit organisch materiaal, in vorm van amorfe organische verbindingen [die geen specifieke vorm heeft], niet vluchtig, niet vet, min of meer donker ".
Hoewel de humus stabiel is, is hij niet statisch, maar dynamisch, omdat hij constant wordt gevormd uit plantaardig en dierlijk afval dat continu wordt afgebroken door micro-organismen.
Belang van humus
Afbeelding van Michal Hlaváč in Unsplash
Het belang van humus voor de bodem is veelvoudig. Het levert voedingsstoffen voor planten, reguleert populaties van micro-organismen en maakt bodems vruchtbaar. Humus is ook een bron van koolstof, stikstof, fosfor, calcium, ijzer, mangaan en andere stoffen die essentieel zijn voor de gezonde groei van groenten.
Het is in staat om het binnendringen van giftige stoffen uit de bodem in planten te voorkomen; houdt vocht vast en houdt de bodemtemperatuur in evenwicht. De rol van humus voor het leven van waterplanten en dieren is nog onvoldoende bestudeerd, maar het belang ervan wordt algemeen erkend.
Humus definieert kleur, textuur, structuur, vochtretentie en bodembeluchting. Chemisch gezien beïnvloedt het de oplosbaarheid van bodemmineralen en vormt het verbindingen met bepaalde elementen zoals ijzer, waardoor ze gemakkelijker beschikbaar zijn voor plantengroei en de buffereigenschappen van de bodem toenemen. Biologisch gezien dient humus als energiebron voor de ontwikkeling van micro-organismen en verbetert het de omgeving voor de groei van hogere planten. De functies van humus voor planten zijn echter nog niet volledig door de wetenschap bestudeerd en hoewel er de mogelijkheid bestaat van enkele schadelijke effecten van humus voor planten, is de wetenschappelijke consensus dat de voordelen opwegen tegen de nadelen.
Micro-organismen
Zonder micro-organismen zou er geen humus zijn, en zonder humus zou het leven op planeet Aarde zoals we dat kennen onmogelijk zijn.
Micro-organismen zijn primair verantwoordelijk voor de vorming van humus uit plantaardig en dierlijk afval. Ze produceren continu humus door afbraak en mineralisatie (omzetting van organische stof in mineralen). De rol van micro-organismen in de cyclus van organische stof in de bodem, maar ook in de natuur in het algemeen, is onmisbaar. Zonder de transformatie van dierlijke en plantaardige resten tot humus zouden alle essentiële elementen in deze dode organismen worden opgeslagen en niet opnieuw kunnen worden gebruikt.
Soorten humus
Afbeelding van Susann Mielke via Pixabay
De meest bekende vormen van humus zijn die in tuinen. Er zijn echter verschillende soorten humus, zelfs soorten die niet worden gebruikt voor aanplant, maar voor industriële doeleinden.
De humus die in steenkool en turf wordt aangetroffen, wordt gebruikt als brandstofbron en speelt een belangrijke rol in de ontwikkeling van de moderne industriële beschaving. De in olie aanwezige humus heeft bijvoorbeeld een belangrijke economische functie. Maar over het algemeen is de humus onderverdeeld in vier categorieën:
Bruine humus:
Gevonden in levende vegetatie, in recentelijk gevallen organisch materiaal (strooisel), in turf, in ontbindend zeegras op de oevers van waterlichamen en waar schimmels groeien.
Zwarte humus:
Over het algemeen aangetroffen in een actieve staat van ontbinding in de diepste lagen van de bodem, in de ontbinding van bladeren en hout uit bossen, in dierlijke mest, in moerasveen en in modder.
Humus overbrengen:
Het wordt gevonden in het water van rivieren, meren, bronnen en regenwater.
Fossiele humus:
Het is de humus die wordt aangetroffen in de vorm van bruinkool, bruinkool en andere koolstofafzettingen, evenals in veel mineralen, zoals gehydrateerd ijzererts en mangaan.
- Worm: waar het voor is en hoe het werkt
Aardworm humus
Afbeelding: Compost met regenwormen door SuSanA-secretariaat is gelicentieerd onder (CC BY 2.0)
"Regenwormenhumus" is de uitdrukking die wordt gebruikt om de humus aan te duiden die het resultaat is van de afgebroken organische stof door het verteringsproces van regenwormen, waardoor een natuurlijke compost ontstaat. Regenwormen vergemakkelijken het werk van micro-organismen door organisch materiaal in kleinere stukjes te fragmenteren; en daarom zijn ze gebruikt als een manier om de vorming van humus te bevorderen, een praktijk die bekend staat als vermicompostering. Lees meer over dit onderwerp in de artikelen: "Vermicompostering: wat het is en hoe het werkt", "Regenworm: milieubelang in de natuur en thuis" en "Hoe Californische regenwormen composteren".
Zelfgemaakte humus, afvalrecycling
Door compostering is het mogelijk om al het thuis geproduceerde organisch afval om te zetten in een zeer rijke humus. Het voordeel van deze praktijk is dat u, naast de aankoop van kunstmest voor planten, de hoeveelheid afval vermindert die bestemd zou zijn voor stortplaatsen en stortplaatsen en ook de uitstoot van broeikasgassen naar de atmosfeer vermijdt. Lees hoe je je eigen humus maakt in het artikel: "Wat is compost en hoe doe je dat".- Thuiscompostering: hoe het te doen en voordelen
- Wat is composteren en hoe doe je dat?
Humus, de bodemreiniger
Verontreiniging van bodems door zware metalen, zoals onder meer chroom, lood en koper, is van groot belang voor de menselijke gezondheid en het milieu. Er zijn al veel alternatieven getest om schade aan de bodem en het grondwater van deze metalen te voorkomen, maar humus is een van de meest efficiënte gebleken, omdat het thuis kan worden gemaakt met organische materialen en, met behulp van regenwormen, kan worden een meststof voor de bodem.
Volgens de masterproef van chemicus Leandro Antunes Mendes is vermicompostering, het productieproces van regenwormhumus, zeer effectief bij bodemsanering.
In een onderzoek uitgevoerd door het Environmental Chemistry Laboratory van het São Carlos Institute of Chemistry (IQSC) bij USP, met de titel Gebruik van vermicompost voor de sanering van bodems die zijn verontreinigd met chroom, koper en lood , toonden de tests aan dat compostering kan vervang oplosmiddelen (verontreinigende stoffen die worden gebruikt bij de sanering van bodems die zware metalen bevatten). Dit komt doordat de humus die daarbij ontstaat, uitspoeling (belading van stoffen in de grondwaterspiegel) voorkomt, naast het niet beschikbaar maken van de metalen in het milieu, aldus de onderzoeker.
