PVDC, dat in verschillende verpakkingen wordt aangetroffen, is een plastic dat moeilijk te recyclen is en dat bij verbranding dioxines afgeeft
ECycle-afbeelding
Flexibele verpakkingen krijgen steeds meer ruimte in de schappen van de markt. Het zijn verpakkingen voor onder meer sauzen, conserven, cosmetica, schoonmaakproducten (figuur hierboven). Over het algemeen bestaan flexibele verpakkingen uit lagen van verschillende materialen, zodat ze fysieke bescherming kunnen bieden aan het voedsel.
Veel fabrikanten en leveranciers beweren dat flexibele plastic verpakkingen aanzienlijke voordelen voor het milieu hebben:
- Ze gebruiken minder plastic dan normale verpakkingen, dus minder grondstof;
- Afname van afvalproductie;
- Afname van de uiteindelijke verwijdering op stortplaatsen;
- Minder energie besteed aan productie;
- Minder energie besteed aan logistiek, dankzij de flexibiliteit kan de ruimte in het transport worden geoptimaliseerd en is het mogelijk om meer producten tegelijk op te slaan;
- Langere levensduur van het product dankzij het vermogen om het voedsel te bewaren;
- Functioneler ontwerp, maakt totale verwijdering van het product mogelijk;
- Afname van afval.
Dat wil zeggen, dergelijke pakketten lijken een geweldige optie voor duurzame consumptie. Maar zo eenvoudig is het niet ... Flexibele verpakkingen hebben mengsels van materialen in de lagen. Een van de meest gebruikte materialen als coating is PVDC (polyvinylideenchloride), ook terug te vinden in het plastic gedeelte van medicijnkaartjes (blisterverpakkingen). PVDC is een plastic dat in filmvorm wordt gebruikt en die een hoog potentieel heeft om het verpakte product te conserveren, meestal vergezeld van lagen PET (polyethyleentereftalaat), PVC (polyvinylchloride), BOPP (bioriented polypropyleenfilm) of PP (polypropyleen) ).
Het is niet nieuw dat we weten dat deze meerlaagse verpakkingen een probleem zijn voor het milieu. De lagen zijn moeilijk te scheiden en te herstellen - dit is het geval bij het controversiële melkpak (lees hier meer). Maar in tegenstelling tot de long-life box, die al kan worden gerecycled, heeft de PVDC, aangezien het een zeer dunne laag is, geen bruikbare technologie om te worden toegepast voor zijn herstel. Vaak belanden deze verpakkingen dus op stortplaatsen zonder hergebruik of worden ze verbrand, waarbij dioxines vrijkomen die zeer gevaarlijk zijn.
Hoe kan ik helpen?
Weten hoe u PVDC kunt identificeren en de beste verpakking kunt kiezen voor de producten die u gaat kopen (ken de soorten plastic) zijn goede manieren om te helpen. Om de recycling van plastic producten te vergemakkelijken, heeft de verpakking een identificatiecode, een nummer van één tot zeven binnen een driehoek van drie pijlen, met de afkorting van de hars hieronder geschreven (ABNT NBR 13230).
ECycle-afbeelding
Deze door de fabrikanten toegepaste symboliek dient alleen om het plastic aan te duiden dat in de verpakking wordt gebruikt; in coöperaties is de scheiding van kunststofsoorten gegarandeerd, waardoor recycling mogelijk is. Maar helaas is er nog steeds een gebrek aan standaardisatie en informatie over de symbologie van flexibele verpakkingen in Brazilië. Een onderzoek naar de Braziliaanse markt geeft aan dat minder dan 50% van de flexibele verpakkingen een identificatie heeft en nog eens 30% een verkeerde identificatie heeft.
In meerlagige verpakkingen die PVDC en andere bevatten, zou het ideaal zijn om het symbool 7 (andere) en de afkorting van de meest gebruikte harsen aan te geven (bijv. PET / PVDC). Zo weet de consument precies welk materiaal hij koopt en kan hij een ander materiaal kiezen dat gemakkelijker te recyclen is.
ECycle-afbeelding
Dus wat we kunnen doen is kijken naar de symboliek achter de verpakking tijdens het winkelen en in gedachten houden dat:
- Het cijfer zeven met meer dan één geschreven hars betekent dat het materiaal complexer is en dat recycling duurder wordt;
- Geen enkele identificatie zorgt er waarschijnlijk voor dat deze verpakking niet wordt gerecycled.
