Onttrekking van schaliegas uit de bodem kan grote gebieden beschadigen en verontreinigen. Tegelijkertijd zijn er economische voordelen, verminderde emissies en werkgelegenheid
De techniek van fracken of hydrofractureren wordt gebruikt om boringen uit te voeren om een bepaald type gas, schaliegas, ook wel schaliegas (hoewel deze definitie niet correct is) of schaliegas , uit de bodem te halen. Het grote voordeel van de methode is dat hiermee gas- of oliereserves kunnen worden onderzocht die met de conventionele methode niet werden bereikt. De gevolgen voor de ondergrond zijn echter nog onbekend en in sommige Europese landen is fracken verboden.
Om te begrijpen wat de risico's zijn, is het nodig om een korte uitleg te formuleren: de belangrijkste reden voor de bezorgdheid van milieuactivisten is dat de hydraulische breekputten onderhevig zijn aan lekken. Op deze plaatsen worden water, chemicaliën en zand verticaal onder hoge druk gepompt om de ondergrondse schalie te breken. Met andere woorden, de bodem en het grondwater kunnen verontreinigd zijn met voor de gezondheid schadelijke stoffen.
Er is veel controverse rond het gebruik van hydraulische breuken. Demonstranten van milieuorganisaties waren onlangs tegen het gebruik van de techniek om gas te winnen in het dorp Belcombe in Engeland. Breuk was in 2011 al verboden in het land, nadat geologen de techniek in verband brachten met aardbevingen in Blackpool, Noordwest-Engeland. De methode is echter in de tweede helft van 2013 hervat omdat gas een goedkoop alternatief voor elektriciteit kan zijn. Het VK kampt op dit punt met problemen.
Het besluit van de regering geeft aanleiding tot veel discussie. De BBC produceerde een documentaire over fracking , waarin verschillende standpunten werden getoond uit interviews met geologen, politici, bewoners (die beweerden dat de kwaliteit van het water was aangetast) en lokale arbeiders (die voorheen leden aan een gebrek aan banen en nu werk in de putten).
De toekomst van boren
Grote wereldmachten die een economische crisis doormaken, zoals de VS, zetten veel geld in op de winning van schaliegas. Amerikaanse industrieën hebben al meer dan $ 100 miljard geïnvesteerd en meer dan een miljoen banen gecreëerd.
In een interview verdedigt de Amerikaanse minister van Energie Ernest Moniz de methode. "We zullen tegelijkertijd exporteur en importeur zijn, maar het nettoresultaat zou nul kunnen zijn", zei hij. Moniz wijst er ook op dat het land binnen tien jaar energie-onafhankelijkheid zou kunnen bereiken.
De secretaris sprak over de gevolgen van gaswinning voor de Amerikaanse samenleving als geheel. "Schaliegas heeft een enorme impact gehad op de economie, de energiemix en de milieuprestaties in de Verenigde Staten. De aardgasprijzen zijn sterk gedaald." broeikasgassen (dat is 17% in 2020). Van de reductie die tot dusver is bereikt, was ongeveer 50% te danken aan het gebruik van schaliegas in de elektriciteitssector ".
Het Amerikaanse voorbeeld moet worden gevolgd door andere landen in de wereld die met economische en energieproblemen kampen en de winning van schaliegas uit de bodem kunnen gebruiken om banen te creëren en politiek gewin te behalen. Nogmaals, de markt moet de energietrend van grote landen stimuleren door ze te laten investeren in technologieën die impact hebben op het milieu om palliatieve oplossingen te creëren. Hoewel grootschalige gasproductie de uitstoot van broeikasgassen kan verminderen, kan schade aan de bodem duizenden mensen schade berokkenen.
Het lijkt echter onvermijdelijk dat de gaswinning wijdverbreid zal zijn, aangezien landen (waaronder Brazilië) concurrerend moeten blijven en niet achter kunnen blijven terwijl de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk hun energiebronnen verrijken. Met dit in gedachten test de Braziliaanse regering sinds 2012 fracking in de bassins Vale do Parnaíba (MG), Parecis (MT) en Recôncavo (BA) (zie meer).
