Aluminium blikjes hebben 200 tot 500 jaar nodig om uiteen te vallen, maar het recyclen van het materiaal wordt steeds populairder in Brazilië

Aluminium is het non-ferrometaal dat het meest door de mensheid wordt gebruikt, het is aanwezig in computers, auto's, bestek, blikjes, fietsen en tal van voorwerpen. Omdat het licht, zacht, resistent, vervormbaar is (van de ongeveer 68 bestaande metalen is het de tweede meest vervormbare) en bestand tegen corrosie, wordt het veel gebruikt in industrieën.

Ondanks dat het een overvloedig metaal is in de aardkorst (8,1%), wordt het zelden vrij gevonden. Er zijn verschillende manieren om aluminium te verkrijgen, maar de meeste gebruiken bauxietwinning. De meest gebruikte methode is tegenwoordig de Hall-Héroult-methode, die bestaat uit een elektrisch proces voor het raffineren van bauxiet bij hoge temperaturen en chemische behandelingen. Een van de problemen bij deze methode zijn de hoge energiekosten (er wordt ongeveer 14,5 kW / h gebruikt om een kilo aluminium te produceren).

Na extractie heeft het echter onmiskenbare voordelen. De winning van bauxiet gebeurt op kleinere schaal - er is ongeveer vier ton nodig om een ton primair aluminium te produceren, terwijl het aandeel bauxiet veel hoger is met andere methoden; en het energieverbruik is veel lager wanneer materialen worden gerecycled (er kunnen ongeveer 20 nieuwe gerecyclede blikjes worden geproduceerd met dezelfde hoeveelheid energie die wordt gebruikt bij de productie van een blikje dat is gemaakt met maagdelijke ertsen).

Hoe recyclen?

Aluminium is een van de meest gerecyclede materialen, een reden hiervoor is dat het meerdere keren kan worden gerecycled zonder de kwaliteit van het materiaal (aluminium) aan te tasten.

Het recyclingproces begint met de inzameling van aluminiumschroot door ngo's, coöperaties en inzamelaars. Na de inzameling worden de aluminiumschroot naar de inzamelcentra van de recyclingindustrieën gestuurd, waar ze door transportbanden gaan, zodat alle onzuiverheden worden verwijderd. Nadat de onzuiverheden zijn verwijderd, wordt het aluminiumschroot in balen geperst en vervolgens naar de smeltcentra gestuurd, waar ze een nieuw zeefproces ondergaan. Daarna worden de blikken vermalen en ondergaan ze een chemisch proces om eventuele stoffen die in het aluminium aanwezig kunnen zijn, zoals verf en lak, te verwijderen. Nadat alle onzuiverheden zijn verwijderd, wordt het aluminiumschroot in ovens geplaatst en gesmolten totdat het de vloeibare toestand bereikt, waarna het wordt omgezet in blokken; daarna wordt het schroot gewalst en verkocht aan de aluminiumindustrie.

Een van de grootste problemen bij dit proces is het grote volume aan geproduceerde slak. De slak bevat een hoog gehalte aan giftige en gevaarlijke producten, zoals nitriden, carbiden en zware metalen, en wordt daarom door de National Environment Council (Conama) geclassificeerd als gevaarlijk afval.

De slak kan echter worden gebruikt in andere industriële gebieden, zoals beton. Het uit slakken bestaande beton heeft een groter agglutinatievermogen en een veel kortere droogtijd dan het normale beton, waardoor het bruikbaar is.

Waar recyclen?

Aluminium blikjes hebben 200 tot 500 jaar nodig om uiteen te vallen, terwijl het recyclen van dit materiaal veel minder tijd kost. Aluminium is een 100% recyclebaar materiaal en kan dit proces eindeloos doormaken zonder verlies van zijn eigenschappen. Hiervoor zijn er door het hele land veel recyclingcoöperaties en veel industrieën die gespecialiseerd zijn in het recyclen van aluminium.

Om deze bestemming aan aluminium items te geven, gooit u ze gewoon weg op de specifieke locatie van de recyclingbakken of volgt u de onderstaande tip. En vergeet niet: kies altijd voor bewuste verwijdering, met respect voor het milieu!