Ontdek hoe Camellia sinensis aanleiding geeft tot verschillende soorten thee en ontdek hun voordelen

Camellia sinensis is de echte thee

In Brazilië en Portugal wordt elke drank die wordt gemaakt door het proces van het trekken van fruit, bladeren, wortels en kruiden thee genoemd; maar "echte" thee is een drank gemaakt van de bladeren van Camellia sinensis . Wat in de volksmond bekend staat als thee zou "kruidenthee" moeten worden genoemd - dat wil zeggen, uw thee van kamille, citroenmelisse, linde, munt, citroen of oranjebloesem is niets meer dan een kruidenthee.

Wat is Camellia sinensis?

Camellia sinensis bladeren

Ja, ze hebben je al die jaren bedrogen! Het is tijd om meer te weten te komen over "echte" thee. De Camellia sinensis, ook wel thee, kruidnagel genoemd, is een inheemse plant van het subtropische moessonklimaat, maar is ook zeer geschikt voor tropische klimaten, vooral op grote hoogte. De plant is een meerjarige, heestersoort, uit de theefamilie ( Theaceae ).

In Brazilië en Portugal worden dranken die worden gemaakt door de infusie van fruit, bladeren, wortels en kruiden die al dan niet theebladeren bevatten, in de volksmond ook thee genoemd (denk eraan dat de juiste naam voor deze dranken "kruidenthee" zou zijn). Bijv .: kamille (die naast de drank ook als aromatische essence kan worden gebruikt), citroenmelisse, linde, munt, citroen, oranjebloesem.

Korte geschiedenis van Camellia sinensis

De Camellia sinensis komt oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië. Het eerste schriftelijke verslag over het gebruik van thee dateert uit de 3e eeuw voor Christus. De eerste technische verhandeling over thee werd geschreven in de achtste eeuw van onze jaartelling in China. Dit definieerde de rol van dit land als verantwoordelijk voor de introductie van thee in de wereld. In het begin van de 9e eeuw werd de theecultuur in Japan geïntroduceerd door boeddhistische monniken die de plant uit China importeerden. Men neemt aan dat Europa's eerste contacten met deze drank hebben plaatsgevonden via de Portugezen in de 16e eeuw.

De teelt van Camellia sinensis in Brazilië begon in de 19e eeuw. Momenteel is de Paraíba-vallei, regio van de staat São Paulo, de grootste theeproducent van het land en is de productie gericht op export.

Stoffen die aanwezig zijn in C amellia sinensis en hun eigenschappen

1. Theofylline

Deze stof die aanwezig is in Camellia sinensis kan worden gebruikt bij de behandeling van astma en chronische obstructieve longziekte (COPD), naast het stimuleren van het centrale zenuwstelsel (het werkt antagonisch ten opzichte van adenine, dat een depressieve neurotransmitter is).

Het stimuleert ook: stimuleert de afscheiding van zuur en enzymen door de maag, stimuleert de samentrekking van het hart (versnelling van de hartslag), verhoogt de waakzaamheid, angst en tremoren. Bij hoge doses veroorzaakt het toevallen.

Ten slotte heeft het ook een bronchodilaterende rol, stimuleert het de bewegingen van het middenrif en de samentrekking van de hartskeletspier.

2. Cafeïne

Naast andere functies verhoogt de cafeïne die aanwezig is in Camellia sinensis de productie van maagsap en stimuleert het het centrale zenuwstelsel. Bij overmatig gebruik veroorzaakt het agitatie, angst, hoofdpijn, slapeloosheid, samentrekking van bloedvaten en een versnelde hartslag.

Cafeïne helpt ook bij het verhogen van de concentratie, verbetert de stemming, vermindert vermoeidheid en wordt in sommige gevallen ook gebruikt bij de behandeling van hoofdpijn, omdat het werkt door de bloedvaten te vernauwen die normaal deze ziekte veroorzaken. Bovendien veroorzaakt het een lichte toename van de frequentie en intensiteit van de ademhaling.

Er zijn onderzoeken die de consumptie van cafeïne in verband brengen met de beheersing van het ontstaan en / of verergering van de ziekte van Parkinson.

Een ander therapeutisch gebruik van deze stof is het beheersen van PMS-symptomen.

Ten slotte is het behoorlijk diuretisch, wat betekent dat het enerzijds kan helpen om af te vallen en het gewicht onder controle te houden, en anderzijds de uitdroging van het lichaam kan verergeren.

3. Tannine

De tannine die aanwezig is in Camellia sinensis heeft verschillende kenmerken:

Tegengif bij vergiftiging door zware metalen en alkaloïden;
Samentrekkend, dat wil zeggen, het samentrekt of bedekt organische weefsels door secreties te verminderen of beschermende lagen te vormen. Door weefsels samen te trekken, bestrijdt het ontstekingen in de mond, keel, darmen en geslachtsorganen. Het zorgt ervoor dat de slijmvliezen, bloedvaten (inclusief bloedvaten) en weefsels samentrekken.
Genezing;
Antidiarrheal;
Antiseptisch, dat wil zeggen, het kan wonden desinfecteren;
Antioxidant;
Verlaagt de opnamecapaciteit van ijzer;
Dermatologisch gebruik: reinigen en balanceren van de vette huid.

4. Flavonoïden

Ze helpen bij de opname van vitamine C. Ze hebben ook een werking: ontstekingsremmend, antiallergisch, anti-hemorragisch en antioxidant. Er zijn studies die de relatie tussen het therapeutische gebruik van flavonoïden en de preventie van kanker en hart- en vaatziekten vaststellen (flavonoïden: ken de verschillende voordelen van de verbindingen die aanwezig zijn in fruit, groenten en granen).

Specifiek met betrekking tot de Camellia sinensis- plant , bestuderen dermatologen het mogelijke gebruik ervan ter bescherming tegen de schadelijke effecten van de zon, omdat het huidontsteking vermindert. En het soort flavonoïden dat in deze plant wordt aangetroffen, zijn flavanen, die kleurloos zijn.

Belangrijkste soorten thee verkregen uit Camellia sinensis

Alle soorten thee verkregen uit Camellia sinensis hebben praktisch dezelfde stoffen, maar in verschillende concentraties vanwege de bereidingsprocessen. De bekendste zijn:

witte thee

Het wordt gekenmerkt door jonge bladeren die niet de effecten van oxidatie hebben ondergaan;

Groene thee

De oxidatie van de bladeren wordt onderbroken door de toevoer van warmte;

Oolong

Oxidatie wordt onderbroken op een tussenpunt tussen die van groene thee en zwarte thee;

Zwarte thee

Oxidatie is in grote hoeveelheden.

Productie van camellia sinensis- thee

Er zijn twee methoden: orthodox en CTC (snijden, slijpen, concentreren). Ze volgen in feite vijf zeer vergelijkbare stappen, met als grootste verschil dat de orthodoxe manier meestal handmatig is, terwijl CTC op machines wordt gedaan. De productie van zwarte thee na het transport van de bladeren van de plantage naar de fabriek is doorgaans als volgt:

1. Afvoer

De bladeren worden in grote porties gescheiden en uitgelekt om vocht af te geven;

2. Rotatie

Bij de orthodoxe methode worden de hele bladeren gedraaid om vocht af te geven. Bij de CTC-methode ondergaan de bladeren in kleine stukjes hetzelfde proces, wat resulteert in een poederachtig uiterlijk;

3. Oxidatie

De bladeren worden gescheiden in een koude, vochtige omgeving. De oorspronkelijke kleur is groen, maar naarmate de zuurstof reageert met het celweefsel, wordt de kleur koperachtig (vergelijkbaar met wat er in de herfst met bladeren gebeurt);

4. Drogen

De bladeren worden gedroogd met warme lucht. De kleur verandert van koper naar bruin of zwart;

5. Screening

Selectie van vellen op basis van hun grootte en kwaliteit.

Milieu- en alternatieve effecten

Bij de teelt van thee kunnen enkele effecten optreden, voornamelijk bij grootschalige producties die zich weinig bezighouden met milieurisico's:

Verlies van habitats en effecten op de biodiversiteit;
Omdat de teelt meestal op bergachtig terrein wordt gedaan, is er een erosie-effect;
Vervuiling van water en bodem door het gebruik van landbouwchemicaliën;
Ontbossing.

Bij de verwerking is de belangrijkste schade het elimineren van afval. Bladwassen produceert biologisch verontreinigend afvalwater dat, vrijkomt in waterlopen, oppervlaktewater en aquatische fauna kan verontreinigen.

Enkele alternatieven

Het is echter mogelijk om de voorkeur te geven aan thee die biologisch is geproduceerd, zonder het gebruik van pesticiden, die erosie voorkomen, de bodemgezondheid niet beïnvloeden en het water niet vervuilen.

Ontdek wat biologische landbouw is, wat de voordelen en voordelen zijn
Biologische stadslandbouw: begrijp waarom het een goed idee is

Als er niet zo'n biologische variëteit is, geef dan de voorkeur aan het product met selectieve herbiciden (elimineer alleen bepaalde soorten onkruid). Bedrijven die elk type pesticide gebruiken, moeten industriële waterbehandeling uitvoeren.

Thee zetten van Camellia sinensis:

Verwarm het water in een aluminium bakje. Gebruik gefilterd of ongedistilleerd mineraalwater voor een betere smaak. Het water mag slechts één keer worden gekookt, zodat het zuurstofniveau niet te veel daalt en de drank aangenamer smaakt;
Verwarm de mok voor zodat het water niet te veel warmte verliest als het wordt ingeschonken. Keramische en porseleinen mokken houden de warmte beter vast;
Plaats het kruid in verhouding op de bodem van de mok: een zakje of tussen één en twee theelepels voor een mok;
Giet het water in de mok. Voor zwarte thee, kokend water, voor witte en groene thee is het ideaal als de watertemperatuur tussen 75 ° C en 85 ° C ligt. De oolong heeft water nodig met een temperatuur tussen 85 ° C en 98 ° C. Als je een sachet gebruikt, laat het water dan niet koken, omdat de plant in kleine fragmenten zit, waardoor het contactoppervlak met het water groter wordt, dus het water moet iets kouder zijn.
Laat de drank rusten in een afgedekte bak (om de warmte vast te houden). De infusietijd varieert van twee tot vijf minuten. Als je daar te veel van uitgeeft, komt de tannine vrij en smaakt de drank bitterder. Om dezelfde reden mag u de drank niet roeren terwijl deze wordt bereid. Als u sterkere thee wilt, gebruik dan meer sachets of bladeren.
Bij het serveren gaat thee meestal gepaard met onder andere suiker, citroen.