De kwetsbaarheid van de aarde vanuit de ruimte weerspiegelt onze onbeduidendheid in relatie tot het universum
Een bezoek aan de verloren stad Machu Picchu, de piramides van Egypte, de muur van China of het Colosseum in Rome zijn bijzondere en onvergetelijke momenten voor iedereen die deze kans heeft. Als ik naar deze constructies kijk (zelfs als ik foto's of video's heb gezien), rijst onvermijdelijk de vraag: wie heeft het gedaan? Waarom is het gebouwd? Hoe is het gedaan? Wie had het idee? Wat was de functie? Nieuwsgierigheid wekt omdat het indrukwekkende werken zijn, met een ongelooflijke schoonheid en door de mens gemaakt. Stel je nu de grootte van de fascinatie van een astronaut voor om de dimensie van de schoonheid van de aarde vanuit de ruimte te zien. De overzichtsvideo (bekijk het einde van het verhaal) gemaakt door het Overzichtsinstituut probeert het gevoel weer te geven van degenen die deze ervaring hebben gehad, naast het op gang brengen van belangrijke discussies over de planeet.
In 1968 werd voor het eerst een foto van de aarde gemaakt tijdens de missie van Apollo 8. In de video reflecteren filosofen, theoretici en ex-astronauten op deze eerste beelden van de planeet. Volgens degenen in de ruimte veroorzaken de esthetische schoonheid van de planeet en een nieuwe perceptie van de wereld waarin ze leven het "overzichtseffect", dat het gedrag van astronauten kan veranderen om het leven op de planeet te volgen. Aarde.
De beelden stralen een zekere isolatie uit, veroorzaakt door de stilte en de duisternis van de ruimte, die de bemanning van de schepen die naar de aarde kijken hypnotiseert. Een ander opvallend element in de video is de soundtrack, die helpt bij onderdompeling, gevoelens van kwetsbaarheid en tegelijkertijd grootsheid opwekt, gestimuleerd door de contemplatie van 's nachts steden, oceanen, woestijnen en zelfs het noorderlicht.
We lijden onder politieke, economische en sociale problemen die worden gemotiveerd door de machtsstrijd en kwesties die direct of indirect verwijzen naar geld en consumptie. Deze conflicten, gewapend of niet, vinden plaats tussen landen die worden afgebakend door denkbeeldige lijnen op papieren kaarten en we onthouden alleen dat deze scheidslijnen niet bestaan als we kijken naar waar we leven door een beeld van de ruimte en niet door de kaart.
We hebben misschien monumentale werken gebouwd, de hoogste technologie ontwikkeld, de snelste auto's of de grootste televisies bezeten, maar dit alles is niet relevant in relatie tot het universum. We gebruiken de planeet tot het einde en niet tot het einde. We zullen ophouden te bestaan, maar deze aarde zal veel langer in de ruimte blijven zweven, gewoon zijn wat ze is: een fragiele blauwe bal gewikkeld in het zwart van de oneindigheid.
Volg de volledige video hieronder:
