Allostatische lading is de hoeveelheid metabole energie die nodig is om een bepaald fysiologisch mechanisme in evenwicht te houden
Afbeelding van Natasha Connell in Unsplash
De hoeveelheid metabole energie die nodig is om een bepaald fysiologisch mechanisme in evenwicht te houden, wordt een allostatische lading genoemd. Deze term werd bedacht door McEwen en Stellar in 1993. Wanneer het lichaam meer energie besteedt dan zou moeten om de stimulus die zijn evenwicht heeft verstoord om te keren, is er een allostatische overbelasting in sommige afweermechanismen van het lichaam, waardoor het risico op ziekte toeneemt.
Homeostase en allostasisprocessen
De term "homeostase" duidt op de eigenschap van een organisme om in balans te blijven, ongeacht de veranderingen en stimuli die optreden in de externe omgeving. Homeostase wordt gegarandeerd door bepaalde fysiologische mechanismen, die op een gecoördineerde manier in organismen voorkomen. De term "allostasis", op zijn beurt, karakteriseert de mechanismen en instrumenten die de vestiging en instandhouding van homeostase garanderen.
De mechanismen die de lichaamstemperatuur, pH, volume lichaamsvloeistoffen, bloeddruk, hartslag en concentratie van elementen in het bloed regelen, zijn de belangrijkste allostatische instrumenten die worden gebruikt om het evenwicht van een organisme te behouden. Deze instrumenten werken door middel van negatieve feedback, wat een tegenovergestelde verandering garandeert ten opzichte van de initiële verandering, dat wil zeggen, het produceert reacties die de initiële stimulus verminderen. Het is dus verantwoordelijk voor het waarborgen van de juiste balans voor het lichaam.
- Lees meer in de artikelen "Wat is homeostase?" en "Wat is allostasis?"
Stress reactie
Een fysiologische reactie treedt altijd op als reactie op een stimulus die een afbraak van homeostase veroorzaakt. Dus een actie op het individu, of deze nu van psychologische of fysieke oorsprong is, zal als reactie de afwijking van homeostase hebben en een daaruit voortvloeiende allostatische reactie om het evenwicht te herstellen. Stress is een voorbeeld van een veel voorkomende stimulans in het dagelijkse leven van individuen en komt overeen met een echte of denkbeeldige gebeurtenis die de homeostase bedreigt en een allostatische reactie van het lichaam vereist.
Volgens de Allostatic Load Theory (ACT) ontwikkeld door McEwen en Stellar, kunnen de verwachtingen van de reactie op een stimulus positief, negatief of neutraal zijn. Als de reacties positief zijn en een einde maken aan een cyclus van agressie en terugkeren naar de homeostase, komt de gezondheid van het individu niet in gevaar. Aan de andere kant, wanneer de allostatische belasting gedurende lange perioden wordt gehandhaafd of de adaptieve reactie die de cyclus van agressie zou beëindigen niet optreedt, hebben we de allostatische overbelasting en de daaruit voortvloeiende schade aan de gezondheid.
Een slechte aanpassing van het organisme in een situatie van allostatische overbelasting kan schade aan verschillende organen veroorzaken, waaronder de hersenen. Deze schade kan zich op verschillende manieren manifesteren, tegen de achtergrond van weefselverlies (degeneratie), overgevoeligheid, functionele overbelasting (hypertensie) of psychische stoornissen (angst, depressie). Dagelijkse stress kan verband houden met het ontstaan of verergeren van symptomen die door dergelijke schade worden veroorzaakt.
Volgens het boek "Developmental Neuropsychology" kan de cascade van moleculaire en neurobiologische effecten die verband houden met kwetsbare situaties in het milieu, zoals de verwaarlozing die sommige arme kinderen ervaren, een voorbeeld zijn van een allostatische respons die de allostatische lading in een organisme zou versnellen. in zijn ontwikkeling. Van personen met een lagere sociaaleconomische status is aangetoond dat ze een grotere blootstelling aan stressvolle gebeurtenissen melden en het effect van deze gebeurtenissen op hun leven dan personen met een grotere koopkracht.
Dit suggereert dat arme mensen een hoge mate van kwetsbaarheid voor stress en bijgevolg voor ziekten of cognitieve ontwikkelingsproblemen kunnen ontwikkelen. In een literatuuronderzoek werd bewijs gevonden dat groepen met ervaring met vroege stress stoornissen hebben in functies zoals aandacht, taal en besluitvorming, evenals veranderingen in hersencomponenten.
