Analyse is echter omstreden. Andere onderzoekers zeggen dat er met meer factoren rekening moet worden gehouden
Volgens een studie die in september 2013 is gepubliceerd en Astrobiology heet , zal de aarde de bewoonbare zone van de zon over 1,75 miljoen jaar verlaten. Aangezien deze bewoonbare zone niet statisch is en afhankelijk is van de samenstelling van de ster en chemische reacties, wordt de bewoonbare zone na verloop van tijd steeds verder weg. Dezelfde methode kan worden gebruikt om te beoordelen welke planeten buiten het zonnestelsel een lange "bewoonbare periode" hebben.
Als de aarde de bewoonbare zone verlaat, wordt het te heet om te leven. Aan de andere kant zal Mars de bewoonbare zone binnengaan, wat betekent dat het niet meer erg koud is en mogelijk vloeibaar water heeft. Dit concept dat de bewoonbare zone het gebied is rond een ster waarin een planeet vloeibaar water kan hebben, is gebaseerd op het feit dat water het perfecte oplosmiddel is voor chemische reacties in het hart van het aardse leven.
Er zijn echter critici. Ze beweren dat de formule die door de onderzoekers wordt gebruikt heel eenvoudig is en dat dit model het standpunt inneemt dat planeten buiten de zon een atmosfeer, samenstelling en werking van tektonische platen hebben die vergelijkbaar zijn met die van de aarde. Colin Goldblatt, een planetair klimatoloog aan de Universiteit van Victoria, Canada, zegt dat, zonder de dynamiek, de samenstelling en het volume van de atmosfeer op te nemen, de resultaten niet bruikbaar zijn om te zeggen of een planeet bewoonbaar is of niet.
