Wat is de Forest-code?

De Forest Code is een reeks wetten die het landgebruik in Brazilië regelen

Afbeelding van Marcia Rodrigues via Pixabay

De Braziliaanse Forest Code regelt hoe het land kan worden verkend, bepaalt waar de inheemse vegetatie moet worden gehandhaafd en waar verschillende soorten plattelandsproductie kunnen bestaan. De gebieden die onder de code vallen, zijn onderverdeeld in twee soorten beschermingsgebieden: de wettelijke reserve en de permanente beschermingszone (APP).

De Juridische Reserve is het gebied van een landelijk landgoed dat, bedekt met natuurlijke vegetatie, kan worden verkend met duurzaam bosbeheer, binnen de grenzen die wettelijk zijn vastgelegd voor het bioom waarin het onroerend goed zich bevindt. De permanente beschermingszones zijn op hun beurt onaantastbare natuurgebieden, met strikte exploitatielimieten. Volgens het ministerie van Milieu hebben ze de milieufunctie om de watervoorraden, het landschap, de geologische stabiliteit en de biodiversiteit te beschermen, de genstroom van fauna en flora te vergemakkelijken, de bodem te beschermen en het welzijn van de menselijke bevolking te verzekeren. .

Geschiedenis van de Forest Code

De eerste Braziliaanse Forest Code verscheen in 1934, te midden van de sterke koffie-expansie die op dat moment plaatsvond. De bossen leden onder de opmars van de plantages, die steeds verder van de steden werden geduwd, wat het transport van brandhout en minerale steenkool moeilijk en duur maakte - energie-input van groot belang in die tijd.

Decreet 23.793 / 1934 was bedoeld om de negatieve sociale en politieke gevolgen van de prijsstijging en het eventuele gebrek aan brandhout en houtskool het hoofd te bieden, en om de continuïteit van de levering ervan te garanderen. Daartoe verplichtte de Braziliaanse Forest Code landeigenaren om het zogenaamde "vierde deel" (25%) van het gebied van hun eigendommen te behouden met de oorspronkelijke bosbedekking, waardoor een soort bosreservaat werd geconsolideerd.

Een eerste ontwerp voor milieubehoud was ook aanwezig in de wet, die het concept van beschermende bossen introduceerde om de gezondheid van rivieren, meren en risicogebieden (steile hellingen en duinen) te waarborgen. Uit dit concept zijn de Permanente Bewaarzones ontstaan, ook gelegen in landelijke panden.

Brandhout is in de economie minder belangrijk geworden met de komst van nieuwe energiebronnen. Tegelijkertijd groeide het milieubewustzijn voortdurend. In deze context werd de Forest Code van 1965 goedgekeurd, wet 4.771 / 65, die verantwoordelijk was voor het bijwerken van de vorige wet.

De concepten van wettelijke reserve en permanente beschermingszones zijn vastgelegd in de wetgeving van 1965. Met het oog op het behoud van biomen, werd het "vierde deel" van landelijke eigendommen de wettelijke reserve. In de Amazone zou in de code van 1965 de helft van alle landelijke eigendommen voor deze doeleinden moeten worden gereserveerd. In de rest van het land was het percentage 20%.

In 1986 verbood wet 7.511 / 86 de ontbossing van inheemse gebieden. Daarnaast zijn de grenzen van de Permanente Beschermingszones uitgebreid, van de oorspronkelijke 5 meter naar 30 meter en voor rivieren van 200 meter breed of groter is de limiet gelijk aan de breedte van de rivier.

In 1989 bepaalde wet 7.803 / 89 dat de vervanging van bossen in wettelijke reservaten voornamelijk moet gebeuren door inheemse soorten. De limiet van permanente beschermingszones aan de oevers van rivieren is opnieuw veranderd, met het creëren van beschermde gebieden rond bronnen, randen van plateaus of in gebieden boven de 1800 meter.

Sinds 1996 is de Braziliaanse boswetgeving gewijzigd door tal van voorlopige maatregelen. Het is vermeldenswaard dat de Code in deze periode positieve veranderingen heeft gebracht door middel van de Wet milieucriminaliteit, die benadrukte dat verschillende daarin vervatte administratieve overtredingen misdrijven zouden worden. Toch stond deze wet het opleggen van zware boetes toe door de milieu-inspectie-instellingen.

Sinds 1990 is er voortdurende druk om de Forest Code van 1964 flexibeler te maken door entiteiten die grote landeigenaren op het platteland vertegenwoordigen. De discussies leidden tot het voorstel om de Forest Code te hervormen, dat twaalf jaar lang door de Kamer van Afgevaardigden liep en tot controverse leidde onder plattelandsactivisten, milieuactivisten en wetenschappers. De nieuwe Forest Code, officieel wet 12.651 / 12 genoemd, is in mei 2012 in werking getreden, maar veel van de bepalingen ervan zijn nog steeds afhankelijk van regularisatie en het creëren van instrumenten om ze effectief te maken.

De nieuwe Forest Code

Wet 12.651 van 25 mei 2012, bekend als de nieuwe Forest Code, stelt regels vast voor de bescherming van inheemse vegetatie in het algemeen, inclusief permanente beschermingszones (APP), wettelijke reserve (RL) en beperkt gebruik (UR) ; bosexploratie, de levering van bosgrondstoffen, de controle van de oorsprong van bosproducten, de controle en preventie van bosbranden, en de verstrekking van economische en financiële instrumenten om de doelstellingen te bereiken ”.

Belangrijkste wijzigingen in de nieuwe Forest-code

De nieuwe Forest Code brengt tal van wijzigingen met zich mee ten opzichte van de oude Code. In een studie van Alexandre Ferreira Brandão da Costa, specialist in milieubeheer, worden de belangrijkste wijzigingen in de nieuwe Forest Code geanalyseerd. Als de belangrijkste positieve punten van wet 12.651 / 2012 wijst de auteur op:

De oprichting van de Rural Environmental Registry (CAR) die zorgt voor een effectieve controle van het landgebruik in Brazilië, waardoor een efficiënt territoriaal beheer mogelijk wordt gemaakt door de registratie en het onderhoud van milieu-informatie over landelijke eigendommen en bezittingen, waarbij notarissen worden vervangen en het proces minder bureaucratisch wordt;
De oprichting van de Environmental Reserve Quota (CRA), het eerste economische instrument om bosbehoud in Brazilië te stimuleren. Een instrument van financieel voordeel voor de producent die een groter gebied met inheemse vegetatie heeft dan wettelijk vereist is, naast het opzetten van een financieel stimuleringsprogramma om ontboste gebieden te herstellen;
Duurzaamheid van de vereisten voor behoud van de Juridische Reserve: in bosgebieden van de Legale Amazone is het percentage 80%, in de cerrado was dit 35% en 20% in alle biomen van de andere regio's van het land;
Economisch gebruik van het onroerend goed, waar de producent een deel van het wettelijk reservaatgebied kan herstellen met commerciële bossoorten, afgewisseld met inheemse soorten, waarbij monocultuur wordt vermeden. Bovendien kan het ook economisch het gebied van de wettelijke reserve verkennen, zolang het duurzaam is, waardoor het inkomen van de producent in specifieke situaties kan worden uitgebreid;

De studie somt ook enkele negatieve punten op met betrekking tot wijzigingen in de Braziliaanse boswet:

Voortzetting van de consolidatie van illegale beroepen en ontbossing in APP die plaatsvond tot juli 2008, waardoor een openlijke en expliciete amnestie voor milieumisdrijven, inclusief recente, werd gestabiliseerd. Bovendien verplicht de wet de ex-overtreder niet tot herstel van de opgetreden milieuschade. Een andere duidelijk omstreden amnestie is de totale vrijstelling van herschikking van de wettelijke reserve voor eigendommen met maximaal vier fiscale modules in heel Brazilië;
Schade aan waterreserves door te voorspellen dat het aantal permanente beschermingsgebieden tot 15 meter zal afnemen in rivieren tot 10 meter breed, waardoor meer dan 50% van het waternetwerk van ons land wordt aangetast, wat kan leiden tot nieuwe ontbossing, naast de legalisering van oude ontbossing op risicogebieden;
Adoptie van braak als productietechniek voor middelgrote en grote producenten, waardoor nieuwe ontbossing mogelijk wordt in het geval van verlaten gebieden in het bezit en consolidatie van het gebruik (met ontbossing) van gebieden in een vergevorderd stadium van regeneratie;
Opname van voetbalstadions en andere faciliteiten die nodig zijn voor het houden van sportcompetities als een activiteit van algemeen nut met het oog op het bezetten van APP's, waardoor de implantatie van deze apparatuur in gebieden met bronnen, mangroven, rivieroevers en meren mogelijk is;
Opname van het planten van plantaardige producten als een uiteindelijke activiteit met lage impact voor bezetting van APP;
Afschaffing van de bevoegdheid van CONAMA om activiteiten van algemeen nut, maatschappelijk belang en lage impact te definiëren;
Nieuwe definitie van heuveltop die wat wordt beschouwd als een APP met meer dan 90% vermindert, naast de vrijstelling van APP in de marge van natuurlijke reservoirs met een oppervlakte van minder dan 1 hectare;
Vrijstelling van het bewijs van afwezigheid van een alternatief voor een locatie en compensatie van het ontboste gebied in APP (in gevallen van openbaar nut, maatschappelijk belang en lage impact);
Vrijstelling van registratie van wettelijke reserve door middel van landelijke omgevingsregistratie met een beschrijvend gedenkteken met slechts één meerpunt, dus zonder georeferentie voor de grenzen van het hele terrein;
Onbeperkte verlenging door handeling van de chief executive voor de opschorting van sancties (boetes en embargo's) voor illegale ontbossing;
Handhaving van de datum van juli 2008 als tijdlijn voor illegale amnestie-beroepen in APP die sinds 1998 als milieumisdrijf wordt erkend;
Gebrek aan duidelijkheid en van een specifieke regel met grotere strengheid voor het geval van illegale ontbossing na juli 2008, naast het ontbreken van specifieke regels voor gezinslandbouw, waarbij in de regel de flexibiliteit voor alle landelijke eigendommen wordt toegepast;
Vrijstelling van consistent bewijs om ontbossing te bewijzen in overeenstemming met de vorige wet met als doel de bezetting te consolideren.

Waarom is het project controversieel?

De controverse rond de goedkeuring van de nieuwe Forest Code is te wijten aan de tegenovergestelde standpunten van enerzijds plattelandsbewoners en anderzijds milieuactivisten en wetenschappers. Landkundigen zeggen dat het project de productie blokkeert en dat de tekst gebieden moet bevatten die, hoewel beschermd door de oude wet, al als productief zijn geconsolideerd. Milieuactivisten en wetenschappers beweren dat het project ontbossing amnestie en ruimte maakt voor meer onnodige opruiming, aangezien er voldoende landbouwgrond in het land zou zijn.

Ondanks dat het positieve punten en economische prikkels geeft aan degenen die de voorwaarden opgelegd door de wet respecteren, wordt de nieuwe Forest Code door wetenschappers en milieuactivisten gezien als een tegenvaller voor de eerder behaalde prestaties. Dit komt doordat het, door de bescherming van bepaalde gebieden te verminderen, het plegen van handelingen tegen het milieu legaliseert en andere misdrijven toelaat. Wetenschappers kunnen dus niet zeggen wat de gevolgen van deze wet zullen zijn voor het milieu, maar zeggen dat ze rampzalig en moeilijk te repareren kunnen zijn.