IS! Maar blijf op de hoogte om te zien of de stortplaats afval echt hergebruikt

Een correct einde maken aan dat apparaat dat niet meer werkt, is een van de grote dilemma's waarmee we vandaag worden geconfronteerd. Wat te doen met die tv die niet meer werkte? En die monitor die niet meer werkt zoals vroeger? Hoe zit het met printercartridges en toner?

Tonercartridges zijn gemaakt van plastic dat gewoonlijk wordt gemaakt van aardolie - naar schatting is er 3 liter stookolie nodig om één toner te produceren. Plastic heeft tot duizend jaar nodig om te ontbinden en, wanneer het wordt geaccumuleerd, wordt de gebruiksduur van stortplaatsen aanzienlijk verkort. Volgens een artikel bevat de toner ook een poeder dat een mengsel is van koolstof met styreen, acrylaat, polyesterhars en andere polymeren. Door deze componenten komen bij het verbranden van de toner of op de verkeerde manier in het milieu terecht, komen polymeren, metalen en zelfs methaangas vrij, wat schadelijk is voor het milieu en bijdraagt aan het broeikaseffect.

Dit poeder wordt niet als een giftige stof beschouwd, maar vanwege de extreem kleine deeltjesgrootte kan het irritatie van de luchtwegen veroorzaken bij mensen die er langdurig aan worden blootgesteld.

Nationaal beleid voor vast afval

Als het gaat om het weggooien van lege toners, verkopen veel mensen deze producten uiteindelijk op plaatsen die beloven ze te recyclen. In de meeste gevallen worden de cartridges echter niet gerecycled, ze worden gewoon gewassen of gestofzuigd en bijgevuld, wat vervuilend is en de gezondheid in gevaar kan brengen van degenen die dit soort procedures uitvoeren. Het zou dan geschikter zijn om de cartridge aan de fabrikant of remanufacturer te leveren, zodat de onderdelen daadwerkelijk worden gerecycled en correct worden afgevoerd.

In 2010 werd het Nationale Beleid voor vast afval (PNRS) goedgekeurd, dat belooft de recycling- en duurzaamheidsproblemen van het land nader te bekijken. Dit beleid heeft tot doel de stortplaatsen tegen 2014 te sluiten, gemeenten aan te moedigen selectieve inzameling toe te passen, de doorgifte van alleen afval naar stortplaatsen te beperken en fabrikanten te dwingen een recyclingsysteem voor hun eigen producten te creëren, genaamd omgekeerde logistiek. Zo is een frisdrankbedrijf verantwoordelijk voor de inzameling en recycling van aluminium flessen en blikjes, en zijn de producenten van tonercartridges verantwoordelijk voor de juiste inzameling en verwijdering van hun producten. Bedrijven die niet de oorspronkelijke fabrikant van bepaalde producten zijn, zullen echter niet verantwoordelijk worden gehouden voor hun omgekeerde logistiek,wat kritiek heeft gekregen van veel milieuactivisten.

Sommige cartridgebedrijven accepteren al de ontvangst van hun lege producten. In sommige gevallen wordt de consument gevraagd om drie tot vijf patronen toe te voegen voor inzameling; bij bedrijven is het vaak nodig om tot 30 lege toners toe te voegen. Het is raadzaam om de lege cartridge op te slaan op plaatsen waar geen vochtigheid of hoge temperaturen zijn en bij voorkeur in dozen, om lekkage te voorkomen.