Andere landen, zoals Australië en Zuid-Afrika, hebben ook gevallen van verstikking door plastic kragen die door vissersboten worden gelanceerd
Plastic in de zeeën is tegenwoordig een van de ergste vervuilers. De aanwezigheid van dit soort afval is schadelijk voor het waterleven, omdat zeedieren ze voor voedsel kunnen aanzien of verstikt kunnen raken. Dit soort vervuiling, hoewel het zichtbaar is en zoveel problemen veroorzaakt, wordt niet met het verdiende belang behandeld.
Volgens biologen zijn plastic banden die door vissersvaartuigen zijn afgeschoten, een belangrijke factor bij de dood van zeedieren, met name haaien. Onderzoekers van het Natural History Museum van de State University van Campinas (Unicamp) en van de State University van São Paulo (Unesp) vonden drie jaar geleden aan de kust van São Paulo drie haaienstaarthaaien met plastic kragen om hun lichaam. Dit zijn wegwerponderdelen van plastic doppen voor olieflessen. Een van de haaien kon niet eens eten, omdat zijn mond was omgeven door een van deze kragen. Bij een puppy maakte de halsband het voeden en ademen moeilijk, omdat deze werd aangetroffen in het vertakte gebied.
Weg van de kust
Het grote probleem is dat deze soorten ver van kustgebieden leven, die het meest worden aangetast door menselijke vervuiling, wat duidt op het lange bereik van deze residuen. Onderzoekers van de afdeling Oceanografie van de Federale Universiteit van Rio Grande do Sul Foundation (FURG) analyseerden 1.757 blauwe haaien die in het zuiden van het land werden gevangen. Van dit totaal hadden 17 dieren een soort voorwerp aan het lichaam vastgemaakt, waaronder zeer resistente polypropyleen plastic riemen die worden gebruikt om bevroren aas in te pakken. Deze feiten geven aan dat de visserij-industrie verantwoordelijk is voor de dood van duizenden vissen die niet worden gebruikt voor visserij of andere activiteiten.
In landen als Zuid-Afrika worden duizenden haaien opgeofferd voor de veiligheid van zwemmers en zijn daar ook plastic banden aangetroffen. Deze residuen zijn niet alleen van invloed op haaien. Andere zeedieren zoals zeehonden, zeeleeuwen en pelsrobben zijn ook dood aangetroffen in landen als Australië, Hawaï en Antarctica, wat aantoont dat het probleem vaker voorkomt dan het lijkt. Ander afval, zoals vislijnen en netten, kan ook de dood van zeedieren veroorzaken.
Nieuwsgierigheid brengt dieren dichter bij risico
Uit pure nieuwsgierigheid benaderen dieren deze objecten die vreemd zijn in hun natuurlijke omgeving en een gemakkelijke prooi worden voor riemen, vislijnen, netten en touwen die door vissersboten in de oceaan zijn achtergelaten. Eenmaal opgesloten kunnen dieren nauwelijks ontsnappen, vooral omdat ze na verloop van tijd groter worden en de halsband nog strakker wordt.
Zeehonden en pelsrobben hebben de gewoonte om hun hoofd rond ronde voorwerpen te steken en te groeien met plastic kragen eromheen en na verloop van tijd ernstige problemen te veroorzaken, zoals verstikking of vernauwing van slagaders. Sommigen van hen zijn niet in staat om tijdens het leven van halsbanden af te komen, die in de omgeving blijven en zichzelf als een risico voor andere dieren presenteren, zelfs na de ontbinding van degene waarin ze vastzaten.
Studies tonen aan dat dit probleem van invloed kan zijn op het bestaan van sommige soorten zeehonden en zelden is de dood van deze dieren onmiddellijk, meestal is het langzaam en pijnlijk, en veroorzaakt het veel leed, zoals de moeilijkheid om te ontsnappen aan roofdieren of honger.
Wetgeving
Deze sterfgevallen tonen aan dat internationale wetten ter voorkoming van verontreiniging van de zee niet goed worden gehandhaafd. Brazilië en honderd andere landen nemen deel aan het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, beter bekend als Marpol.
Bijlage V bij het verdrag stelt dat reisafval op zee aan land moet worden gebracht om op de juiste manier te worden verwijderd. Het dumpen van plastic in de zee is verboden, aangezien dit soort afval verschillende gevolgen heeft voor het leven in zee, en bovendien jaren duurt om in de natuur te ontbinden. Het probleem is niet het gebrek aan wetten, maar de verwaarlozing en het gebrek aan toewijding eraan, naast het gebrek aan inspectie en bestraffing voor degenen die ze overtreden.
Een simpele houding, zoals twee keer nadenken voordat je voorwerpen van plastic in zee gooit, is al een grote stap, maar er moeten verschillende maatregelen worden genomen om het probleem effectief op te lossen.
Afbeelding : Global Garbage
