Zware metalen in de kathodestraalbuis maken recycling moeilijk
De komst van de nieuwe plasma-, led- en lcd-televisies, modellen die modern zijn, bracht ook een probleem met zich mee: het weggooien van oude televisies, die in 1923 verschenen, beter bekend als buis-televisies.
Het woord buis, waarvan veel mensen denken dat het deze naam alleen heeft vanwege de langwerpige vorm van de tv-buis, verwijst eigenlijk naar het acroniem CRT (Cathode Ray Tube), wat in het Portugees Cathode Ray Tube betekent. Het is in dit onderdeel dat ook wel de kinescoop kan worden genoemd, dat het beeldvormingsproces van de oude televisies plaatsvindt door het uitoefenen van een magnetische kracht die wordt gevormd uit een hoge spanning van enkele duizenden volt.
Tube televisies zijn een probleem op het moment van verwijdering, voornamelijk vanwege de materialen waaruit de CRT bestaat, die ernstige schade kunnen toebrengen aan het milieu en bijgevolg aan de menselijke gezondheid.
Giftige componenten en gezondheidsschade
Barium
Ondanks dat het van nature in de bodem voorkomt, kan het bij hoge concentraties toxiciteit voor verschillende organismen veroorzaken. Bij mensen kan het onder andere ernstige gastro-intestinale ontsteking, verlamming van de ademhalingsspier, hartritmestoornissen, paresthesieën, diepe hypokaliëmie veroorzaken.
Cadmium
Aan de andere kant kan cadmium, in tegenstelling tot barium, in lage concentraties al toxiciteit veroorzaken bij organismen. Het kan long- en prostaatkanker, bloedarmoede en osteoporose bij mensen veroorzaken.
Arseen
Net als barium komt arseen van nature voor in gesteente, maar als het gaat om de bodem en de grondwaterspiegel in hoge concentraties kan dit leiden tot verschillende ziekten door inname van vervuild water en voedsel, waardoor conjunctivitis, hyperkeratose, hyperpigmentatie en hart- en vaatziekten ontstaan. stoornissen in het centrale zenuwstelsel en perifere vaatstelsel, huidkanker en gangreen in de ledematen.
Lood
Het ergste van alles, vooral omdat het in grotere hoeveelheden wordt aangetroffen (ongeveer 1-4 kg per apparaat), giftig voor mens en dier, en zonder enige bekende fysiologische functie in het organisme, kan alle organen en systemen van het menselijk organisme aantasten (lees meer over lood: toepassingen, risico's en preventie).
Gooi weg
Deze technologie die ooit een innovatie was op een bepaald punt in onze geschiedenis, is nu achterhaald. En nu? Hoe kunnen we dit soort materiaal weggooien?
Gelukkig is het mogelijk om buis-tv gedeeltelijk te recyclen, vooral bepaalde plastic componenten en metalen onderdelen. De CRT zelf heeft echter een grondige decontaminatie nodig om hergebruikt te kunnen worden in andere producten, wat het proces duur maakt.
In het ideale recyclingproces, na het verzamelen van het verouderde materiaal, ondergaat de apparatuur een sorteerproces dat zal bepalen of het apparaat in gebruiksomstandigheden verkeert en, als het werkt, zal het worden meegenomen naar digitale inclusieprojecten voor gemeenschappen en scholen.
Kastonderdelen en interne onderdelen worden gescheiden en verpakt in specifieke containers. Om het paneel te scheiden, wordt een draad elektrisch verwarmd rond de verbinding die het paneel en de CRT-componenttrechter verbindt. Dit proces kost echter tijd en er kunnen onvolkomenheden optreden. In Japan ontwikkelde Panasonic lasertechnologie die het proces drie keer sneller maakte dan deze elektrisch verwarmde draadmethode.
De glazen trechter met lood kan naar de loodsmelterij gaan, die een thermisch proces zal gebruiken om het metaal terug te winnen. Om dit proces te bereiken, moet een buizentelevisie in ieder geval op de juiste manier worden weggegooid. En dit is waar onze rol als verantwoordelijke consument moet optreden.
Waar te recyclen
Met de inwerkingtreding van het Landelijk Afvalbeleid (PNRS) zullen fabrikanten en wederverkopers hun oude apparaten terug moeten krijgen. Voorlopig is het recyclen van buis-tv nog steeds geen eenvoudige taak, aangezien sommige plaatsen die de service aanbieden, niet naar het huis van de consument gaan om het product op te halen en, zelfs als de prijs klein is, ze kosten in rekening brengen voor de service.
